Dosjet X

Nuk e kam fjalën për X (iks), e panjohur. Por për X (eks, siç e thërrasin në X Factor Albania). E që në shqip ne i themi thjesht “ish”-i.

Vjen një pikë në çift dhe ajo dosje hapet. Ka disa që e bëjnë që në fillim. Që ato ditët e para fare, kur fillojnë të njihen bashkë dhe argumenti del me thjeshtësinë më të madhe dhe rrëfehet po njëlloj siç tregohet dhe shija e preferuar e akullores, siç flitet për aktorët e filmat që pëlqen më shumë, apo siç rrëfehet nëse je tip që zgjohesh herët në mëngjes ose nga ata që po nuk fjetën deri në dhjetë, nuk funksionon fare… Ja në këtë mënyrë një shoqja ime mësoi se ai djali me të cilin po dilte dhe po i pëlqente, kishte pasur një histori shtatë vjeçare dashurie, kishte blerë dhe një shtëpi, ku do jetonin të dy dhe fiks në ditët kur kishin vendosur që sobën e kuzhinës të mos e merrnin me gaz, por vetëm me korrent, sepse ajo tjetra kishte frikë, kishte dalë se ajo tjetra në të vërtetë kishte frikë edhe nga martesa në përgjithësi dhe thjesht i kishte thënë këtij “e lëmë me kaq edhe pse të dua shumë” dhe pastaj ishte zhdukur… Një rrëfim ky që erdhi fiks në kohën e duhur, pasi shoqja ime e kishte të thjeshtë të tërhiqej në kohë, pa arritur të mallkonte atë tjetrën kur të iknin dritat dhe të mos kishte mundësinë të skuqte as edhe një vezë në sobën që nuk kishte zgjedhur vetë, apo dhe ca më keq akoma, kur ta kalonte jetën duke vrarë mendjen se pse ajo tjetra kishte ikur ashtu pa pritur e pa pandehur pas shtatë vitesh. Ja, të tilla rrëfime ta shpëtojnë jetën.

Ka pastaj te tjera raste kur këto takimet përpara lidhjes nuk i hapin fare “Dosjet X”. Të dy mendojnë se e shkuara nuk ka rëndësi dhe se për njëri – tjetrin ata kanë lindur ditën që janë njohur. Dhe kështu mund të funksionojë për bukuri. Derisa ndonjë ditë ajo nuk rrëmon në facebook-un e tij dhe në komentet poshtë një fotografie, përtej komplimenteve të zakonshme një fjali hedh ca hije mbi të shkuarën… Ai tjetri, pa ndjerë ndonjë kërcënim në pyetjen “kush është kjo” tregon i qetë se është ish e dashura e kohës së shkollës, që tani jeton jashtë dhe ja ku jemi: “Dosja X” hapet e plotë. E nëse ajo e pyet nëse kjo  X-i ishte apo jo e rëndësishme, ai e ka punën pisk, sepse sido që të përgjigjet, do sjellë patjetër shqetësim. Nëse i thotë që ajo tjetra ka qenë fare e parëndësishme, do quhet gënjeshar. Nëse i thotë që ishte e rëndësishme njëherë e një kohë, por jo tani, dihet ç‘dramë do shkaktojë… Sido që t’i përgjigjet, kjo histori nuk do mbetet me kaq, do gërrmohet kush ka qenë para saj, kush ka qenë pas, pastaj në njëzetë vitet e ardhshme çdo bisedë pa lidhje do përfundojë aty, tek “Dosjet X”, që ai na i paska mbajtur të fshehta, sepse i këtillë njeriu na qenka, që e ndërton jetën mbi mashtrime…

Ka pastaj dhe ca raste të tjera që këto “Dosje X” nuk janë aspak të fshehta, ndoshta sepse të dy njihen prej kohësh dhe dinë pothuajse gjithçka për njëri tjetrin përpara se të mendojnë se mund të bëhen çift. Në të tilla raste X-et nuk futen fare nëpër dosje dhe duket se janë fare të padëmshëm. Me tam und të përshendetesh në rrugë teksa jeni të dy, mund të pish edhe kafe kur je vetëm dhe pastaj ta tregosh si pa gjë të keq. Për sa kohë që flitet, nuk është e dëmshme. Derisa ndonjë ditë të bukur ty nuk të shpëton goja të tregosh se si  një herë në kohën e gjimnazit të kishte rënë në kokë për një djalë të vitit të katërt që e kishte klasën përballë teje… Atëherë po që gjendesh me “Dosjet X” përpara, dhe aty rriskojnë të futen edhe shokët e tu më të ngushtë, që befas shikohen me syrin e dyshimit, si ndonjë gjë që mbahet e fshehur, sepse ti befas na dole tipi me të shkuar të fshehtë…

Eshtë pastaj dhe ai problem tjetër: Sa fletë kanë këto dosje? Domethënë sa X-e gjenden brenda tyre. Nëse thua që ajo dosje ka një X të vetëm, është shumë keq, sepse i bie të jesh zemërthyera dhe shpirtpërvëluara, që thjesht po kërkon të gjesh një gozhdë të re për të shkulur gozhdën e vjetër. Nëse ka disa fletë, ti je e lehtë. Nëse ka një numër të papërcaktuar fletësh, je e fshehtë. Nëse ai pretendon se në dosje ka më shumë fletë, por ti s’po ia tregon të gjitha, duke u justifikuar se zilia e njerëzve po të përgojon, epo atëherë është shumë keq: ai s’do të të besojë kurrë. E nëse ti, për t’ju dhënë fund diskutimeve i thua “po zemra, ka kaq shumë fletë, sepse unë isha duke kërkuar dikë si ty dhe tani s’dua të shtoj më as edhe një fletë të vetme”, do kuptosh shumë shpejt që më mirë të mos e kishe pranuar kurrë numrin e vërtetë të fletëve (se në fund të fundit nuk je e sigurt, që ai nuk do zbulojë dhe të tjera fletë të grrisura e të harruara ndokund) dhe se ia vlen më mirë të diskutosh gjithe jetën mbi fletë të imagjinuara sesa të ulesh dhe të hapësh vërtetë ato të mallkuara “Dosje X”.